به شدت درگیر کارهای مربوط به درخواست پذیرش هستم. تا امروز عصر باید فهرست جاهایی که می خواهم اقدام کنم را به استادم بدهم و همین الان فهرستم را تقریبا بستم. برای اقدام کردن و انتخاب دانشگاه چند تا محدودیت و راه برد داشتم.
۱) امسال قصد ندارم برای آمریکا اقدام کنم هر چند که بنا به دلایلی که آگاهان خبر دارند شانس پذیرش در آمریکا از جاهای دیگر بیش تر است. اگر نتوانستم در گزینه های امسالم پذیرفته شوم آن وقت سال بعد روی آمریکا متمرکز می شوم.
۲) من جنس خودم و توانایی ها و علایم را می شناسم. قطعا دانشگاه های بالا جای من نیست در نتیجه بی خودی وقت و پولم را برای درخواست پذیرش از ال.اس.ای و کمبریج و پومپئو فابرا و تولوز تلف نمی کنم. این دانشگاه ها پر جوان های ۲۲ ساله ای است که تمام وقت خود را روی درس متمرکز می کنند و من نمی توانم با آن ها رقابت کنم. این یک اصل مهم است که اگر در یک دانشگاه خوب باشی ولی ته فهرستشان قرار بگیری وضعت در آینده ممکن است بدتر از کسی باشد که در دانشگاه پایین تر است ولی می تواند در بالای رده بندی بایستد و حمایت دانشکده را هنگام ورود به بازار کار داشته باشد. از آن طرف هم وقت خودم را برای درس خواندن در دانشگاهی که رتبه اش پایین باشد تلف نمی کنم.
۳) علایق من در اقتصاد خاص است و از جریان اصلی کمی فاصله دارد. یکی از اساتیدم معتقد است تیپ اقتصاددانی که در نظر من است متعلق به دهه پنجاه و شصت میلادی بوده و الان دیگر وجود ندارد. به این خاطر گزینه هایم کمی محدودتر و خاص تر می شود. در مجموع توصیه اساتیدم این بوده که دو نوع از برنامه ها بیش تر به علایق من می خورد. یکی دکترای اقتصادی که در داخل دانشکده های مدیریت یا بیزنس ارائه می شود (مثل ماستریخت) و دیگری برنامه های اقتصادی که روی یک حوزه خاص مثل بهداشت یا اقتصاد شهری متمرکز است. متاسفانه این نوع برنامه ها با کیفیت مناسب کم یاب هستند.
۴) در نامه جهت گیری ام ( اس او پی) نوشته ام که علاقه مند هستم روی اقتصاد خرد کاربردی کار کنم و زیرشاخه های مورد علاقه ام را هم به ترتیب ذکر کرده ام: حقوق و اقتصاد، طراحی مکانیسم، انتخاب اجتماعی کاربردی، ساماندهی صنعتی، مالی بنگاه، مالی بخش عمومی، انتخاب عمومی. اضافه کرده ام که به بخش تجربی نظریه تصمیم هم علاقه دارم.
۵) بسیار مهم است که موسسه ای که می روم جهت گیری بین المللی داشته باشد. سخن ران و استاد مدعو زیاد دعوت کند و انگلیسی زبان رسمی تمام اجزایش باشد.
۶) جاهایی که پیدا کردم و به شرایط من می خوره و احتمال زیاد اقدام خواهم کرد. توی کانادا یوبی سی و اس اف یو را امتحان می کنم. شانس پذیرشم در اول کم و در دومی زیاد است. در اروپا انتخاب های رده اولم همه متعلق به سرزمین آب و زیبایی و لیبرالیسم (هلند) است. هلند جزو جذاب ترین کشورهای دنیا برای من است و اگر بتوانم در آن جا پذیرشی بگیرم برایم ایده آل است. انتخاب اولم تیلبورگ است که به ترین دانشگاه اروپا است ولی من فکر کنم شانس زیادی نداشته باشم. البته اساتید قول کمک های لازم را داده اند. انتخاب بعد از تیلبورگ، دوره دکترای مشترک بین چند دانشگاه هلندی است که در موسسه تینبرگن متمرکز است. دوره اقتصاد در دانشکده مدیریت ماستریخت هم جزو انتخاب های بعدی است. غیر از هلند آلمان هم دوره های اقتصاد خوبی دارد. بن به طور سنتی به ترین دانشگاه آلمان بوده ولی کمی پیر شده و جایگاهش را از دست می دهد. مانهایم دوره دکترای جدیدی راه اندازی کرده که کاملا خوب است و نهایتا روئه(ر) برنامه مشترک جدیدی بین چهار دانشگاه کنار راین است و قابل توصیه است. برلین هم انتخاب آخرم در آلمان است. بروکسل و استکهلم هم به لحاظ کیفیت خوب هستند ولی من شانس زیادی ندارم. ضمن این که علاقه ای به زندگی در هیچ کدام از این دو شهر ندارم.
۷) اروپا دو نوع سیستم دکترا دارد. یکی سیستم آمریکایی است که معمولا چهار ساله یا پنج ساله است و با دو سال درس شروع می شود. یکی هم سیستم سنتی اروپایی است که سه سال طول می کشد و درس ندارد و در آن استاد مشخصی یک دانش جوی دکترا را استخدام می کند که برایش روی پروژه مشخصی کار کند. الان سیستم در حال تغییر به سمت شیوه اول است ولی هنوز در آلمان و هلند و اتریش و احتمالا برخی کشورهای دیگر موسساتی هستند که با این سیستم کار می کنند. من ترجیح می دهم امسال نوع دوم را اپلای نکنم.
خلاصه دعا کنید که ما را راه بدهند برویم جایی برای تحصیل علم و دانش.
پ.ن۱) با تذکر دوستان متن را فارسی تر کردم.
پ.ن۲) وقتی نوشتم فهمیدم دو جا را از لیستی که برای استاد فرستاده بودم جا انداخته بودم و اضافه کردم. زوریخ و ژنو.
پ.ن ۳) یک فایده نوشتن این پست بازخوردها و پیش نهادهای بسیار مفید و محبت آمیزی بود که از چندین نفر از دوستان گرفتم و احتمالا روی فهرست نهایی ام تاثیر جدی می گذارد.
دیدگاهتان را بنویسید