ممنون از همه دوستان بابت بحث ها. به نظرم برای پایان یک سوال را باید پاسخ داد: اگر از دید تو ملی گرایی یا وطن پرستی و مفاهیمی نظیر آن (من این جا با بی دقتی صحبت می کنم و گرنه می توان بین این مفاهیم تمیز قایل شد. مثلا به قول دوست عزیزم مانی ب بین وطن پرستی و وطن دوستی فرق است) همگی اموری عاریتی و غیراصیل هستند پس برای معتقدین به این موضوع (از جمله خودت) چه توجیهی برای تلاش در جهت بهبود وضعیت وطن یا تلاش برای بسط فرهنگ ملی و موارد آن وجود دارد؟ آیا این یک تناقض نیست؟

من از پاسخ برخی دوستان کمک می گیرم. از دید من وطن من هیچ برتری خاصی بر جای دیگری ندارد و لذا به لحاظ اخلاقی هیچ الزامی برای این تلاش ها نمی بینم. با این همه در یک تصمیم گیری “عمل گرایانه” و مبتنی بر تحلیل هزینه فایده تلاش ها به این نتیجه می رسم که “یکی” از به ترین گزینه ها برای کارکردن وطنم است چون بهره وری من برای کارکردن در آن جا بالاتر است و خاطرات و نوستالژی ها و فرهنگ مشترک هم زندگی من را در آن جا لذت بخش تر می کند. این تصمیم صرفا در یک محاسبه “عقلانی” و نه “اخلاقی” برای انتخاب تمرکز تلاش ها گرفته می شود. به همین شیوه من نوعی ممکن است مثلا چنان از شعر مولانا یا موسیقی خراسانی لذت ببرم که تصمیم به توسعه آن بگیرم. این یک “گزینش” توسط خود من است و طبعا هیچ کسی نمی گوید که افراد باید در سبد انتخاب های فردی شان از حق انتخاب فرهنگ محلی محروم شوند. بلاخره به تصادف هم شده (که فقط تصادف نیست و ما همه بایاس ذهنی داریم) بخشی از سبد سلایق فرهنگی فرد با محیط زندگی اولیه اش اشتراک خواهد داشت.

به عنوان جمع بندی این را بگویم که تفاوت این دید با دیدگاهی که عشق به وطن و فرهنگ ملی و هویت را دارای اولویت یا اصالت یا واجد ارزش اخلاقی می داند این است که این دومی معتقد است که سبد انتخاب های انسان “باید” به طور پیشینی (Ex Ante) پر از این عناصر باشد در حالی که دیدگاهی که من از آن طرف داری می کنم می گوید که سبد انتخاب ها پس از وقوع (Ex Post) “می تواند” اتفاقا حاوی این عناصر باشد و البته در مورد خیلی ها مثلا کسی مثل مادر ترزا کاملا خالی از آن باشد.

هر چند ربطی به بحث ما ندارد ولی حالا که صحبت مادر ترزا شد این مقاله را که دکتر آرش نراقی چند ماه پیش ترجمه کرده بود را ببینید. شاید خوشتان بیاید.

اصلا حالا که صحبت این بحث ها شد بخش اول و دوم از مقاله استاد ملکیان را درباب اگزیستانسیالیسم هم ببینید بد نیست. یکی از به ترین جمع بندی هایی بود که تا الان خوانده بودم.

من در دو ماه آینده چندین پروژه دانش گاهی و غیردانش گاهی مهم دارم که برای انجام آن ها مجبورم تا حد امکان از فعالیت های دیگرم بکاهم تا تمرکزم را روی کارهای اصلی حفظ کنم. فکر می کنم مجبور باشم وبلاگ نویسی را هم به مدت دو ماه یعنی تا آخر خرداد ام سال تعلیق کنم. در پایان این دو ماه اگر عمری باقی بود برمی گردم.

یکی از این پروژه ها همان برنامه آموزش مهارت های مشاوره مدیریت بود که در تیرماه برگزار خواهد شد و می توانید آگهی آن را از این جا و این جا بخوانید. دقت کنید که تاریخ جدید هفته دوم تیرماه است و نه اردیبهشت.

مدرسه تابستانی اقتصاد و فاینانس شریف ام سال هم برگزار خواهد شد و امیدوارم ام سال سخن رانان بیش تری داشته باشیم. من قصد نداشتم که دیگر نظریه بازی را تکرار کنم و احتمالا چیز دیگری می گویم ولی عده ای از دوستان علاقه مند به تکرار این دوره هستند. اگر تعداد علاقه مندان به حد نصاب برسد این دوره را هم برگزار می کنم. خبر کلاس های مدرسه تابستانی را همین جا اعلام می کنم.

خوش بختانه وبلاگ های اقتصادی دوباره حسابی فعال شده اند. مثلا روزبه ، علی دادپی، پویان مشایخ، محمدرضا فرهادی پور، حجت قندی ، سعید اسلامی

موسسه قبلی ما یعنی همان موسسه مطالعات پیش رفته وین ام سال سیستم امتحان ورودی را حذف کرده و فقط از طریق درخواست پذیرش گزینش می کند. یک ماهی هم برای فرستادن درخواست وقت باقی است. اگر علاقه مند هستید اقدام کنید. در مورد این موسسه در راهنمای ادامه تحصیل اقتصاد توضیحات کافی داده شده است.

اگر مثل من به دنبال کردن مقالات علمی فارسی علاقه مند هستید حتما این سایت را جزو اولویت هایتان قرار دهید. من که در چند ماه اخیر چیزهای زیادی از آن گرفته ام.

باقی بقایتان