از زمان یونان باستان که بگذریم تا الان دموکراسی مستقیم که در آن مردم شخصا به موضوعات رای می دهند تقریبا جایی برقرار نشده است و به جای آن دموکراسی مبتنی بر نمایندگی مرسوم بوده است. اخیرا برخی که از پیش رفت فن آوری اطلاعات هیجان زده شده اند پیش نهاد کرده اند که این مدل دموکراسی می تواند احیاء شود. بر اساس این دیدگاه عملا ما شاهد انحلال مجلس ها خواهیم بود چرا که تمامی موضوعات می تواند به طور مستقیم به رای مردم گذاشته شود و هر کسی به سادگی از طریق رایانه شخصی اش رایش را اعلام کند. چنین مکانیسمی در کشورهای ثروت مند که زیرساخت مناسب ارتباطی دارند به سادگی قابل تحقق است.

ماجرا جذاب به نظر می رسد ولی به این سادگی هم نیست. اول این که باز این مساله این که باید عده ای به نمایندگی از مردم دستور جلسه رای گیری و گزینه ها را تهیه کرده و در مورد آن به مخالفت و موافقت بپردازند باقی می ماند و لذا چیزی شبیه مجلس خواهیم داشت. ضمن این که در نظام پارلمانی نمایندگان به صورت حرفه ای تمام وقت خود را صرف بررسی موضوعات قانونی می کنند در حالی که مردم عادی چنین فرصت و توانایی را ندارند و لذا رای مستقیم آن ها احتمالا از کیفیت پایینی برخوردار خواهد بود. یک لحظه تصور کنید که لایحه بودجه را به رای مستقیم همه مردم بگذاریم. مساله مهم تر این است که تمامی دموکراسی ها عملا مکانیسم هایی در درون خود دارند که مانع از انتقال خواسته های فوری مردم به سطح قانون گذاری می شود. فرض کنید که نظام رای گیری اینترنتی برقرار شده باشد در این صورت هر زمان که مساله ای مثل قتل ونگوگ یا موضوع کاریکاتورها پیش بیاید مردم تحریک شده ممکن است رای هایی بدهند که چندان معقول نباشد. در حالی که با بودن نمایندگان حرفه ای در مجلس امکان چنین تصمیم هایی خیلی کم می شود. خلاصه این که دموکراسی فقط داشتن رای مردم نیست این که با چه مکانیسمی باید ترجیحات بلندمدت مردم به تصمیم های با کیفیت مناسب ترجمه شود مهم تر است و ابزار اینترنت فعلا تا آن مرحله فاصله دارد.

در همین راستا هودر تازگی ها ایده ای برای معرفی یک کاندیدا توسط وبلاگ نویسان در انتخابات شورای شهر پیش نهاد کرده است. برای من این ایده کمی بیش از حد ناپخته و خنده دار است. این را این جا گفتم که رسما ثبتش کنم. اجازه بدهید ببینیم تجربه چه خواهد گفت.