اگر اشتباه نکنم مدیا کاشیگر بود که یک بار ایده داستان نویسی تعاملی روی اینترنت که در آن خوانندگان بخشی از داستان را بنویسند را مطرح کرد. البته نمی‌دانم به نتیجه رساندش یا نه. حالا من دیروز شروع کردم به نوشتن مقاله روزنامه‌ای در مورد درآمد‌های نفتی و از ایده مشابهی استفاده کردم. عملا مقاله من جمع‌آوری است از خوانده‌های خودم به علاوه کامنت‌هایی که دوستان ذیل مطالب مختلف این‌جا گذاشتند و نوشته‌های روزبه و پویان و علی حیدری و اسماعیل و صالح و بقیه و باز کامنت‌های خوانندگان آن‌ها و ایمیل‌هایی که با بورگان نظامی و احسان ابراهیمی و مصطفی بشکار و بقیه رد و بدل کرده‌ایم. حالا مانده‌ام که وقتی ارجاع به مراجع در چنین مقاله‌ای معمول نیست ماجرای حقوق مالکیت معنوی این وسط چه می‌شود؟ من به هر حال پس از خواندن همه این مطلب چیزهایی راجع به موضوع می‌دانم و نمی‌توانم دانسته‌هایم را از مغزم بیرون کنم ولی از طرف دیگر کاملا محتمل است که یک پاراگراف نوشته‌ام دقیقا یا تقریبا حرفی باشد که کس دیگری توی وبلاگش یا توی کامنت‌دونی یا ایمیل گفته است. به نظرتان چه کنیم؟
پ.ت: از تبریک‌های ایمیلی و اورکاتی و وبلاگی تمامی دوستان برای تولدم خیلی تشکر می‌کنم. سعی می‌کنم تک تک جواب بدهم. اگر نشد به بزرگ‌واری ببخشید.
بازگشت
دیدگاهتان را بنویسید