آقای احمدی نژاد زمان زیادی برای مشاهده نتایج ایده جدیدش در باب فرزندان بیش تر لازم ندارد. آن بخشی از جمعیت که در فاصله سال های ۵۹ تا ۶۵ به دنیا آمده اند (Baby Boom Generation) الان به سن ازدواج رسیده اند. این که این موج باعث بی کاری و کم بود مسکن و دانشگاه می شود را همه می دانند ولی نکته ای که کم تر مطرح می شود این است که با رسیدن این نسل به سن ازدواج تعداد ازدواج های سالیانه در کشور ناگهان بالا خواهد رفت. در سال ۷۹ پروژه ای انجام دادیم که در آن پیش بینی کرده بودیم نرخ تشکیل خانواده های جدید در دهه ۸۰ (یعنی همین سال ها) حدود ۱٫۶ برابر دهه قبل خواهد بود و آمارها هم تقریبا همین موضوع را نشان می دهد. اگر فرض کنیم – که فرض غیرواقع بینانه ای نیست – که الگوی بچه دار شدن بین والدین متولد سال های پایانی دهه پنجاه و اوایل دهه شصت تفاوت معنی داری با هم ندارد باید انتظار داشته باشیم که نرخ کل تولد فرزندان جدید در کشور یک باره با ضریبی نزدیک به ۱٫۶ برابر بیش تر شود. به عبارت دیگر شکم هرم جمعیتی دوباره خودش را – هر چند با دامنه کم تر- بازتولید خواهد کرد. این موضوع به خوبی در هرم جمعیتی کشورهای دیگری مثل برزیل که با این مساله مواجه بودند دیده می شود. البته چون الان الگوی بچه دار شدن به گونه ای است که والدین معمولا فورا بچه دار نمی شوند و به طور متوسط دو تا سه سال بین ازدواج و تولد اولین فرزند فاصله است می توان انتظار ورود این شوک را در یکی دو سال آتی داشت. شوکی که در انتهای این دهه خود را در قالب شلوغ شدن مدارس ابتدایی و غیره نشان خواهد داد. خوش بختانه چون اقتصاد فعلی نسبت به اقتصاد زمان جنگ بازتر و قوی تر است مشکلاتی مثل کم بود شیرخشک کم تر ایجاد خواهد شد چون بازار به سرعت واکنش نشان می دهد ولی وقتی نوبت به تقاضای خدماتی برسد که تغییر ظرفیت عرضه در آن راحت نیست (مثل مدارس ابتدایی) با مساله انباشتگی مواجه خواهیم شد.

پ.ن : روزبه هم تحلیلی راجع به این موضوع از زاویه دیگری دارد. نمودار پیش بینی جمعیتی سال های آتی را هم می توانید آن جا ببینید.