• نقدی بر جادی

    جادی دوست داشتنی یک جای مطلبش نوشته ” … فراموش نکنید که این روزهایی که به اخراج کارمندان می گوییم تعدیل نیرو و به فروختن املاک مردم (مثل بانک ها و …) می گوییم خصوصی سازی برای توسعه … ”

    ۱) به اخراج کارمندان نگوییم تعدیل هر چه که شما پیش نهاد می کنید بگوییم فقط به من بگویید فی المثل در کارخانه دخانیاتی که هشت نفر نیرو برای کنترل دما و رطوبت اتاق هایش داشت و با جای گزین شدن کل سیستم دستی چهل سال پیش بلغاری با یک سیستم ساده سنجش دمای الکترونیکی و کنترل دقیق برنامه گرمایش توسط رایانه فقط یک اپراتور برای اتاق کنترل کافی است چه کنیم؟ با این هفت نفر بقیه چه کار کنیم؟ پیش نهاد “مشخص” و “عملی” جادی عزیز و هم فکران برای این هفت نفر چیست؟ *

    ۲) به فروش بانک ها نگوییم خصوصی سازی . قبول. فقط بپذیرید که اگر فردا رفتید بانک سپه و کارمند بانک باهاتان طوری رفتار کردید که از رفتنتان پشیمان شدید عصبانی نشوید و شکایت نکنید. اگر هم دیدید سیستم بانکی ما حداقل سی سال از دنیا عقب تر است و برای یک قبض ساده باید یک ساعت در صف بایستید به زمین و زمان فحش ندهید چون این ها ملک مردم است و نباید واگذار شود. فراموش نکنید که “اگر آن بانک ها ملک مردم است” پول حاصل از فروش سهام آن ها در بازار بورس هم قرار نیست به آسمان برود بل که دوباره به همان خزانه ای بر می گردد که ظاهرا مال مردم است.

    به نظرم خوب است همه مان تمرین کنیم که کمی بیش تر مسوولانه صحبت کنیم. یک معنی مسوولانه صحبت کردن این است که وقتی چیزی می گوییم به عواقب منطقی اش هم فکر کنیم و فقط به خوشایند بودن لحن جمله و حس روشن فکرانه موجود در آن اکتفا نکنیم. یادمان باشد که تک تک حرف های ما در ذهن مخاطب اثر دارد.

    * به این لیست مثلا کارمندان بخش تلگراف مخابرات وقتی فاکس و ایمیل آمد و تلگراف منسوخ شد، دو نگهبان تمام وقتی که حقوق می گرفتند تا از غرفه ثابت ( و البته خالی) شرکت … در نمایش گاه بین المللی تهران محافظت کنند، نقشه کش های متعدد شرکت های مهندسی دولتی که با آمدن اتوکد نیازی به همه شان نبود، خانم کارمند صندوق بازنشستگی شرکت ملی … که برنامه روزانه اش خواندن همه روزنامه های پایتخت بود و اصلا معلوم نبود برای چه استخدام شده ، یکی از مهندسان ارشد یکی از شرکت های مهندسی معروف ایرانی که بخش مربوط به تخصص او در شرکت تعطیل شده بود و تمام هشت ساعت را با تلفن حرف می زد و ماهانه یک میلیون تومان حقوق می گرفت، ۱۰۰ نفر کارمند خط تولید شرکت … که به علت صفر شدن فروش محصول شرکت هیچ نیازی به حضورشان نبود و الخ را اضافه کنید. این ها فقط بخشی از مشاهدات شخصی من است.

    بازگشت
نظرات

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

لطفا با فونت انگلیسی به سوال زیر پاسخ بدهید: *

درباره خودم

حامد قدوسی٬ متولد بهمن ۱۳۵۶ هستم و با همسرم مريم موقتا در نزدیکی نیویورک زندگي مي‌كنم. در دانش‌گاه اقتصاد مالی درس می‌دهم. به سینما، فلسفه و دين‌پژوهي هم علاقه‌مندم.
پست الکترونیک: ghoddusi روی جی‌میل

جست و جو

اشتراک ایمیلی

ایمیل خود را برای دریافت آخرین مطالب وارد کنید.

بایگانی‌ها