نمی‌دانم این دوستانی که این همه اصرار دارند که لزوم روزه را از روی فوایدش اثبات کنند و بگویند چون «برای سلامتی مفید است» و «استراحتی برای بدن است» و «انسان را به یاد فقرا می‌اندازد» و «موجب نظم و انضباط می‌شود» مستقل از این‌که چقدر حرفشان دقیق و مطابق واقع است به این فکر کرده‌اند که دارند امر معنوی را تا حد مفاهیم کتاب‌های «اخلاق کاربردی برای همه» و «تندرسی در ۲۴ ساعت» تنزل می‌دهند. راستی یادم باشد از ایشان بپرسم که اگر روزه برای حفظ سلامتی است پس چرا آب خوردن در آن تحریم شده است؟ آب که اتفاقا ضرری برای سلامتی ندارد.