من مدیریت وقتم خیلی بده و این باعث می‌شه که به جای حرکت پیوسته روی خط مستقیم روی پاندول تاب بخورم. مثلا یکی از کارهایی که همیشه فکر می‌کنم نباید فراموش بکنم خوندن ادبیات و فلسفه است. به نظرم فلسفه خوندن‌ روح شکاکیت رو تو آدم زنده نگه می‌داره و یه کم از ساده‌لوحی و زودباوری‌اش کم می‌کنه و ادبیات حس زیبایی‌شناسی و خلاقیت را. ولی چه کنم که یه وقتایی به خودم می‌آم و می‌بینم که هفته‌ها است چیزی نخوندم. از اون ور هم تا شروع می‌کنم به خوندن و فیلم دیدن و الخ می‌فهمم که روزها است که درس و زندگی را گذاشتم کنار. خلاصه آدم همیشه حس می‌کنه یه طرف کارش می‌لنگه.