نمی‌دانم چرا وقتی ایمیل یا کامنتی دریافت می‌کنم که به “پینگلیش” نوشته شده است آن‌را خیلی کم‌تر جدی می‌گیرم و کم‌تر رویم تاثیر می‌گذارد تا وقتی که نویسنده پیام را یا با خط و زبان فارسی یا با خط و زبان انگلیسی نوشته باشد. مخصوصن اگر رسم‌الخط فارسی‌اش از یک قاعده (مهم نیست چه قاعده‌ای) پیروی کند. شاید یک دلیلش هم‌بستگی آماری است که ببه تجربه ین انتخاب سبک نوشتن و جدیت محتوای نوشته دیده‌ام و لذا ذهن ناخودآگاه از روی ظاهر در مورد کیفیت محتوی قضاوت می‌کند. ناراحت‌کننده‌ترین نوشته برایم، متن پینگلیشی است که این جا و آن‌جا بی‌دلیل کلمات انگلیسی یا آلمانی در آن انداخته شده باشد. این متن پیامی از عجله یا شلخته‌گی موقع نوشتن می‌دهد.