وقتی تا نزدیک صبح بنشینی و با دوست نازنین و فرهیخته‌ای مثل امین عنکبوت گپ بزنی حتما یه ایده‌هایی هم به ذهن آدم می‌آید. این مقدمه را نوشتم تا اگر ایده خوبی بود نصف اعتبارش برود به حساب امین.
همه‌مان می‌دانیم که یک مانع بزرگ برای خرید اینترنتی در ایران نبود امکان پرداخت الکترونیکی از طریق چیزهایی مثل کردیت کارت است. این جوری وقتی چیزی سفارش می‌دهی فروشنده مطمئن نیست که آیا واقعا قصد خرید داری یا نه؟ پول را هم یا مجبوری به حسابش واریز کنی یا او آدم بفرستد دم خانه تا پول را پرداخت کنی. خلاصه این‌ها این قدر دردسر اضافی دارد که لذت خرید اینترنتی را از بین می‌برد.
حالا من یک ایده‌ای دارم که اگر خودم توی ایران بودم شاید به فکر می‌افتادم عملی‌اش کنم. اگر کارآفرینی یک شرکت واسطه درست کند که این وظیفه را برعهده گیرد ماجرا کلی جلو می‌رود. شرکت واسطه از یک طرف چیزهایی مثل کارت اینترنت چاپ می‌کند که می‌شود به راحتی خرید (یا حتی با همکاری آی‌اس‌پی‌های بزرگ روی کارت اینترنت معمولی اعتبار گذاشت) و از طرف دیگر پروتکلی تعریف می‌کند که هر کسی که بخواهد چیزی روی اینترنت بفروشد پولش را از این شرکت بگیرد.
همین. من می‌رم روزنامه‌ فروشی سر کوچه و یک کارت مثلا ده هزارتومانی می‌خرم. حالا ده هزارتومان اعتبار خرید دارم. از طرف دیگر می‌خواهم کتاب سفارش بدهم. می‌روم روی سایت کتاب‌فروش و صفحه پرداخت الکترونیکی را باز می‌کنم. درست عین صفحه‌ای که موقع خرید از آمازون یا هر سایت دیگری برای پرداخت با کارت اعتباری باز می‌شود. در این صفحه شماره رمز روی کارتی که خریده‌ام را وارد می‌کنم. سیستم سریع با سرور واسطه چک می‌‌کند و می‌بیند که این شماره رمز اعتبار کافی دارد. پس کتاب را برای من می‌فرستد و در عوض واسطه را به این مبلغ بدهکار می‌کند تا سر ماه پولش را ازش بگیرد. واضح است که مثل همه جای دنیا درصدی هم کارمزد به واسطه می‌دهد. بحث‌های فنی بعدش هم روشن است. مثلا وقتی کارت جدید می‌خرم باقی‌مانده اعتبارم را به این کارت منتقل می‌کنم و الخ.
نمی‌دانم ایده‌ام جدید است یا نه. اگر قدیمی بود ببخشید. اگر جدید بود یکی اجرا کند و وقتی میلونر شد سهم من و امین را هم فراموش نکند.