علایم مدرکی
بسیاری از کشورهای پیشرفته با فزونی عرضه نیروی کار تحصیل‌کرده نسبت به فرصت‌های شغلی متناسب با مدرک مواجهند. در نتیجه بسیاری از تحصیل‌کردگان نهایتا مشاغلی را اشغال می‌کنند که لزوما مرتبط با تحصیلات آن‌ها نیست و خیلی هم شکایتی بابت این کار ندارند. در ایران البته عادت قدیمی مدرک داشتن = شغل سطح بالا هنوز در فرهنگ کشور جاری است و لذا شکایت از این‌که شخصی با مدرک لیسانس یا دکترا کار غیرمرتبط دارد امری رایج است. با روند آتی عرضه نیروی کار تحصیل‌کرده طبعا این موضوع تشدید هم خواهد شد. حالا نکته جالب این‌جا است که با وجود این‌که آموزش‌هایی که فرد در دانشگاه می‌بیند لزوما به محتوای کار او ربط ندارد ولی تحصیلات دانشگاهی هم‌چنان در بازار کار مهم است. یک دلیل این موضوع نقش اطلاعاتی است که مدرک دانشگاهی بازی می‌کند. مدرک در واقع از طریق علامت دادن به بازار کار نشان می‌دهد که صاحب آن واجد حداقل توانایی‌های فردی است چرا که توانسته به دانشگاه وارد شده و نهایتا دروس آن‌را با موفقیت بگذراند. نظام آموزشی با این کار به طرف تقاضا در بازار کار (بنگاه‌ها) کمک می‌کند تا تخمین بهتری از قابلیت نیروی کار به دست آورند و لذا در نهایت در کارا شدن بازار کار موثر است. شبیه همین وضعیت را در ایران هم می‌بینیم. کیفیت آموزش ممکن است در بسیاری از دانشگاه‌ها یکی باشد ولی فارغ‌التحصیلی از دانشگاه‌های سطح بالاتر شانس‌های بالاتری را در بازار کار به همراه می‌آورد. فارغ‌التحصیل شدن از دانشگاه معتبر بیش از آن‌که نشانه کیفیت آموزش‌های ارائه شده به فرد باشد نشان‌دهنده قابلیت‌های شخصی وی است. اتفاقا خاصیت علامت‌دهی مدرک دانشگاهی به خاطر نظام شدیدا رقابتی ورود به دانشگاه در ایران می‌تواند حتی قوی‌تر از کشورهای دیگر باشد.
دیدگاهتان را بنویسید