در خیلی از شهرهایی که من دیدم رستوران‌ها غذای روز دارند. منوی روز معمولا مجموعه‌ای از غذاهای عادی موجود در منو (مثلا ترکیبی از سوپ و غذا و نوشیدنی) است که با قیمتی تقریبا نصف قیمت روز‌های دیگر ارائه می‌شود. دلیلش هم روشن است. اولا غذا در تیراژ بالا تهیه می‌شود و در نتیجه قیمت تمام شده‌اش کم می‌شود. ثانیا تقریبا تمام آن به فروش می‌رسد و لذا ریسک دور ریختن ندارد که رستوران مجبور شود این ریسک را در قیمت خود لحاظ کند. این کاهش قیمت البته عامل رونق کار رستوران‌ها است چون قیمت را در حدی پایین می‌آورد که برای کسانی مثل دانشجویان یا کارمندان جذاب باشد و در نتیجه تقاضای جدید درست می‌کند. تا جایی که من دقت کرده‌ام وقتی رستورانی غذای روز دارد اکثریت مردم آن‌را ترجیح می‌دهند. حالا نمی‌دانم چرا ما این مفهوم را در ایران نداریم. فکر کنم اگر رستوران‌ها دست به این کار بزنند بتوانند تقاضای جدید قابل‌توجهی بین همان قشر دانشجو و کارمند ایجاد کنند و به نوعی به جایگزینی برای ساندویچی‌ها (یا غذای شخصی) تبدیل شوند.
پ.س: برخی رستوران‌های ایرانی غذای روزی دارند که معمولا یک نوع خورشت است و قیمتش هیچ فرقی با قیمت نرمال ندارد. واضح است که منظورم من این نوع غذای روز نیست.