۱) سازمان بهداشت جهانی برنامه‌ای دارد به اسم «روستای سالم» (Healthy Village). در این برنامه یک زن و یک مرد به نمایندگی از کل روستا انتخاب می‌شوند تا در اجرای برنامه مشارکت نمایند. این یک شرط اجباری برای برنامه است.
۲) گروه‌های منتقد در جوامعی که چنین برنامه‌ای اجرا می‌شود ممکن است بگویند که سازمان بهداشت جهانی دارد در قالب اجرای برنامه‌های بهداشتی ایدئولوژی خود را هم در جوامع دیگر ترویج می‌کند. برابری زن و مرد و حضور زنان در فعالیت‌های اجتماعی نوعی باور ایدئولوژیک است و این امری فراتر از برنامه‌های بهداشتی است.
۳) بهداشت جهانی به هر حال کار خود را پیش خواهد برد. در برخی جوامع کسی با این نکته مخالفت نخواهد کرد و در جاهایی هم که مخالفتی باشد باز ماجرا جلو می‌رود. چرا که سازمان پول در اختیار دارد و عملا دارد به کشورهای تحت پوشش این برنامه کمک می‌کند. دولت‌های ملی اگر منابع مالی و انسانی کافی داشتند سراغ سازمان ملل نمی‌رفتند تا به گسترش بهداشت در کشورشان کمک کند. پس در حالت اجبار ممکن است به این شرط ها هم تن دهند. هر چند که به لحاظ سیاسی دوست نداشته باشند حضور زنان در جامعه تقویت شود.
۴) این برنامه شیوه خاصی از زیستن را به جوامع سنتی تحمیل می‌کند. مردان را مجبور می‌کند تا به زنانشان اجازه دهند تا به عنوان نماینده انتخاب شوند. آیا اخلاقا ما مجازیم در درون برنامه‌های گسترش بهداشت ایده برابری جنسیتی را هم دنبال کنیم؟
۵) فکر می‌کنم مشابه هر پرسش دیگری از این دست ما جواب قطعی برای موضوع نداریم. فقط باید اطراف موضوع را بکاویم شاید افق دیدمان بازتر شود.
دیدگاهتان را بنویسید