هم فکران ما معمولا در نقد سیاست کاهش نرخ بهره این دلیل را ذکر می کنند که در نرخ بهره پایین مردم تمایلی به سپرده گذاری در بانک ندارند و لذا عرضه منابع بانکی کاهش خواهد یافت. این حرف به طور کلی درست است ولی اگر بخواهیم کمی دقیق تر و واقعی تر صحبت کنیم باید به این نکته توجه کنیم که منابع بانکی برای اعطای وام لزوما از حساب های پس انداز بهره دار تامین نمی شود و منابع دیگری از جمله رسوب وجوه نقد در حساب های جاری هم برای اعطای تسهیلات وجود دارد. لذا حتی اگر نرخ بهره ای که بانک برای حساب های پس انداز بلندمدت می پردازد بیش از نرخ بهره دریافتی از وام ها باشد لزوما به معنی زیان دهی یا توقف عملیات بانک نیست چرا که متوسط هزینه تجهیز منابع برای بانک میانگین وزنی از نرخ بهره حساب های پس انداز کوتاه مدت و بلندمدت و نیز حساب جاری است که ممکن است سرجمع از نرخ بهره وام ها کم تر شود.