خیلی از این بازی های وبلاگی حال نمی کنم ولی وقتی دعوت کننده قبله عالم ملک ملکوت باشد و ایده اش هم کلاس بازی را تا حد خوبی ارتقاء داده باشد دیگر نمی شود فرمان برداری نکرد. بلد هم نیستم کلی بافی کنم و از جواب دادن طفره بروم و پاسخ های فلسفی بدهم. پس راست و مستقیم چند تا از تاثیرگذارها را فهرست می کنم شاید با ترکیبی کمی متفاوت تر از نیت اولیه داعی.

۱) مریم: چه بگویم؟ آورنده عطر لطافت و ظرافت در یک زندگی بی ذوق؟
۲) مصطفی ملکیان: معنویت، اگزیستانسیالیسم، زندگی اصیل. بی تردید تاثیرگذارترین نویسنده تمام عمرم
۳) فوکو و فروید مشترکا: کاهنده ساده لوحی من در فهم نهادها و ساختارها
۴) مسعود نیلی: اولین جلسه کلاسش حس من را از علم اقتصاد به کل دگرگون کرد. سخت گیرترین و دقیق ترین استادی که در ایران داشته ام و خاطره تلاش هایش برای تغییر اوضاع بر تمام مسیر حرفه ای ام سایه انداخته است.
۵) غلامحسین کرباسچی: سال ها کاریزمایی از مدیریت برای من بود. کسی که از او آموختم که حتی در این فضا هم می توان کارهای مهمی کرد. تاکنون هیچ مدیر اجرایی به اندازه او بر من تاثیرگذار نبوده است.
۶) محمود طالقانی و مهدی بازرگان مشترکا: تصویری ماندگار از اخلاقی زیستن در عرصه سیاست در ذهن من
۷) کورش علیانی: از کورش زیاد آموخته ام ولی شاید تاثیرگذارترین بخشش تاکیدی بود که روی اهمیت زبان داشت.
۸) اسپیلبرگ و کوبریک مشترکا: باز کننده چشم من به عظمت سینما
۹) پرویز پیران: عامل روگردانی من از جامعه شناسی و تغییر دهنده مسیر زندگی تحصیلی ام
۱۰) احمد سیف و ناصر زر افشان: باورتان بشود یا نشود (قبلا هم به خود احمد سیف عزیز گفته ام) که عامل حساس شدن من به مقوله چپ کتاب اقتصاد سیاسی احمد و کتاب جهانی شدن ناصر زرافشان بود که سال ها پیش خواندم.

فهرستم را صادقانه نوشتم. هر چند فقط چند تایی که الان در این صبح خنک به ذهنم می رسد را گفتم و چند صد تایی باقی ماندند. دوباره که نگاه می کنم می بینم الان دیگر از بعضی فاصله گرفته ام و بعضی ممکن است همه آن عظمت گذشته را برایم نداشته باشند (مثلا وقتی کیشلوفسکی را کشف کنی احتمالا از عظمت کوبریک کاسته می شود) ولی این نافی این حقیقت نیست که زمانی برایم سخت تاثیرگذار بوده اند.

رفقا لطفا همت کنید: مریم، نیما نامداری، یاسر کراچیان،احمد سیف، محسن حجتی، نیایش خانه ابری، میرزای پیکوفسک، جواد رف، علی سرزعیم، مهدی ژرف