دحتر ۱۵ ساله کوزوویی آریگونا زوگاج این روزها دوباره موضوع داغ خبری در اتریش شده است. خانواده او ۶ سال پیش به طور غیرقانونی وارد اتریش شدند و تقاضای پناهندگی کردند و این تقاضا در تمامی مراحل رد شد. احتمالا مبنای تصمیم گیری این بوده که چون کوزوو دیگر درگیر جنگ نیست اعطای پناهندگی بر مبنای ملاحظات انسان دوستانه برای شهروندان این کشور وجهی ندارد. امسال آخرین مرحله فرجام خواهی خانواده هم رد شد و پدر و ۴ برادر-خواهر وی مجبور به ترک اتریش شدند. دختر ۱۵ ساله از دست ماموران فرار کرد و به مدت دو هفته مخفی شد. در این زمان ویدئویی منشر شد که در آن تهدید می کرد که اگر به کوزوو برگردانده شود خودکشی می کند. (در این ویدئو کوتاه او را می بینید). پناه دهنده او کشیشی در روستای هم جوار است. مادر او هم در اتریش باقی ماند تا دنبال دخترش بگردد و در این فاصله دچار حمله عصبی شدید شد. گروه های حقوق بشری و فعالین اجتماعی هم در این دو هفته به شدت فعال بودند و موضوع یکی از سوژه های داغ خبری اتریش بود. بعد از دو هفته دختر از مخفی گاه بیرون آمد و دوباره به مدرسه برگشت و منتظر تصمیم نهایی دولت شد.
این هفته وزیر کشور اعلام کرد که بنا به ملاحظات انسانی به وی و مادرش اجازه می دهد تا سال تحصیلی جاری را در اتریش بمانند ولی بعد از آن باید کشور را ترک کنند. جمعه هفته قبل دادگاه قانونی اساسی رای داد که در فرآیند رد تقاضای پناهندگی خانواده وی امر غیرقانونی رخ نداده است ولی اعطای اجازه اقامت / اخراج از کشور دختر و مادر را منوط به تصمیم وزیر کشور دانست و او هم اعلام کرد که مبنای انسان دوستانه برای اعطای این اجازه وجود ندارد. احتمالا اعلام این رای دوباره موجی از فعالیت های رسانه ای و انسان دوستانه در اتریش را بر می انگیزد. ماجرا یکی از آن مواردی است که وقتی از زاویه مختلف بهش نگاه می کنی خود را در شرایط بسیار سختی می یابی:
۱) از زاویه دختر موضوع دردناک است. او شش سال – با استفاده از فرصت فرجام خواهی برای پناهندگی – در اتریش زندگی کرده و شخصیتش متناسب با فرهنگ و امکانات این کشور شکل گرفته است. برگشت به کوزوو – جایی که خود وی آن را کشور مرگ و پشته های مرده ها ه تصویر می کند – یعنی برگشتن به کشوری که سطح زندگی، روحیه و فرهنگ مردم تفاوت چشم گیری با جایی که سال ها در آن زندگی کرده و عملا بزرگ شده است دارد. این جا او می تواند برای خودش آینده نسبتا مطمئنی تصور کند در حالی که نمی داند که اگر به کوزوو برگردد چه سرنوشتی در انتظار او است.
۲) از زاویه سیاست مداران ماجرا ملاحظه دیگری دارد: فرض کنیم دولت به خاطر رعایت حال این دختر جوان – در واقع تحت فشارهای رسانه ای – به او و مادرش اجازه اقامت اعطا کند و حتی با قبول درخواست وی بقیه اعظای خانواده اش را هم پیش او برگرداند. این دقیقا علامت مثبتی می شود برای بسیاری از افراد دیگری که شرایط مشابهی دارند و تحت فشار گذاشتن دولت را ابزار مناسبی برای دریافت اجازه اقامت می یابند. (درست مثل ماجرای کنار آمدن دولت با گروگان گیرها) این موضوع برای کشوری که بیش از ۳۰۰۰۰ نفر در صف انتظار تقاضای پناهندگی اش دارد مساله حیاتی است.
در این بین راه حل های انسان دوستانه به شکستن این دو گانگی کمک می کنند. فرزندخواندگی یکی از راه هایی است که می تواند به آریگونا امکان ادامه زندگی در اتریش را بدهد و ظاهرا عده زیادی داوطلب شده اند تا چنین مسوولیتی را بر عهده بگیرند.
اگر علاقه مند بودید می توانید این گزارش هرالد تریبون را هم بخوانید.
بازگشت
دیدگاهتان را بنویسید