۱) آقای دکتر احمد توکلی در محافل مختلف این استدلال را تکرار می‌کنند که « اقدام دولت در افزایش قیمت بنزین به لیتری ۳۰۰ تومان موجب فاجعه اقتصادی و اجتماعی می‌شد و مجلس با قانون تثبیت قیمتها، جلوی تورمی بالای ۴۰ درصد در کشور را گرفت.» فرض کنیم – که این فرض بسیار محل تردید است- که حرف ایشان در مورد تورم چهل درصدی ناشی از واقعی شدن قیمت بنزین درست باشد آن وقت ماجرای اقتصاد ما شبیه بیماری خواهد بود که برای نجات از یک بیماری مزمن و خطرناک باید تن به یک درمان دردناک و سخت بدهد. آقای احمد توکلی مثل مادر مهربانی است که از ترس درد کشیدن بچه‌‌اش حاضر نیست این درمان اعمال شود و در نتیجه سفت و سخت مقابل اصلاح قیمت بنزین ایستاده‌ است و به آن افتخار هم می‌کند. آیا به نظر شما چنین مادری لزوما مادر عاقلی است؟ آیا این بچه که بعدا عاقل‌‌تر می شود و نیز بیماری‌اش جدی‌تر، یقه والدینش را نخواهد گرفت که چرا مرض را زودتر درمان نکردید تا من از تبعات آن فلج نشوم یا برای درمان متاخر درد و رنج بیشتری را تحمل نکنم؟

۲) چرا مردم ما فکر می‌کنند که قیمت بنزین باعث تورم است؟ برای این‌که دولت‌های ما در سال‌های گذشته بنزین را یک باره و درست زمانی گران می‌کردند که نقدینگی جدید ناشی از کسری بودجه در آخر سال قبل به جامعه تزریق شده بود و در نتیجه مردم هم‌زمانی را با علیت اشتباه می‌گرفتند. البته چون دولت معمولا قیمت بنزین را تقریبا به اندازه نرخ تورم بالا می‌برد مردم از میزان افزایش قیمت بنزین به عنوان شاخصی برای تخمین تورم سال آتی و در نتیجه تنظیم قیمت محصولات خود استفاده می‌کنند. حالا اگر دولت بخواهد تصور وجود رابطه بین قیمت بنزین و تورم را از بین ببرد می‌تواند بنزین را مثلا در آبان ماه یا ماه رمضان که ماه رکود است گران کند ولی در هفته اول فرودین با سر و صدا اعلام کند که حقوق کارمندان این قدر افزایش یافت. در این صورت افزایش حقوق کارمندان به عنوان راهنمای تورم عمل خواهد کرد و مردم به سادگی خواهند دید که بالا رفتن قیمت‌ها ربطی به افزایش قیمت بنزین ندارد.

پ.ت: پویان هم مطلب خوبی در این باب نوشته و نشان داده که سی درصد افزایش قیمت بنزین باعث یک درصد افزایش در نرخ تورم می‌شود.