درآمد سرانه
بابام که پزشک است از سر محکم‌کاری تمامی آزمایش‌های موجود در جهان را برای چکاپ پزشکی‌ام تجویز کرده بود (حداقل ده آزمایش). کل هزینه‌اش شد هیجده هزار تومان. تقریبا کفم برید چون برای فقط یکی از این آزمایش‌ها در وین ۴۶ یورو پول داده بودم. این‌ تفاوت قیمت است که باعث می‌شود تولید ناخالص ملی (و نهایتا درآمد سرانه) در برآورد سطح رفاه جوامع خطا‌هایی داشته باشد. مثلا وقتی یک بیمار در ایران یا اروپا دقیقا همان سطح از خدمات پزشکی را دریافت می‌کند (به عنوان مثال تست خون) در حساب‌های ملی ایران برای آن دو دلار و در حساب‌های ملی کشورهای اروپایی ۵۰ دلار منظور می‌شود. در حالی‌ که خدمت واقعی یک‌سانی توسط شهروندان دریافت شده است. به همین دلیل است که با این‌که درآمد سرانه ایران تقریبا یک بیستم کشورهای اروپایی است ولی تفاوت رفاه واقعا بیست برابر نیست. شاخص قدرت خرید (PPP) که در محاسبه آن به نوعی هزینه خدمات غیرقابل تبادل (مثل مسکن و بهداشت و آموزش) به قیمت‌های جهانی تبدیل و محاسبه می‌شود به نظر من دید بهتری از سطح رفاه واقعی ارائه می‌دهد. این شاخص برای ایران حدود ۵۰۰۰ دلار و برای کشورهای غربی حدود۳۰۰۰۰ دلار است. این تصویر از تفاوت رفاه واقع‌بینانه‌تر به نظر می‌رسد.